DVD Νέες κυκλοοφορίες

Για αυτούς που ακόμα πηγαίνουν στο Video club. Πολλές ήταν οι καινούριες παραλαβές για αυτή τη βδομάδα και εδώ θα αναφερθούμε σε τρεις. Ε οκ νομίζω πως είναι αρκετές ταινίες για να δεις σε μια μέρα. Στις παραπάνω καίγεσαι. Παίρνεις τα dvd, κάθεσαι αναπαυτικά στον καναπέ, αγοράζεις και δύο σακουλάκια ζελεδάκια κατά προτίμηση τις κόκα κόλες με τη ζάχαρη και τα αφράτα άσπρα - κόκκινα με γεύση κρέμα φράουλα και σπαταλάς δημιουργικά το χρόνο σου.

X-men: First Class Την τριλογία των X-men τη ξέρουμε όλοι μάλιστα είναι από τις λίγες που το δεύτερο μέρος της είναι σαφώς ανώτερο του πρώτου. Θα μπορούσε να είχε αύξουσα πορεία αν το τρίτο και τελευταίο κομμάτι της δεν ήταν κατώτερο των προσδοκιών. Μετά την εμπορική επιτυχία της τριλογίας ήταν αναμενόμενο να ξεκινήσουν οι ταινίες που αφορούσαν τα πρώτα χρόνια της ζωής των μεταλλαγμένων. Η αρχή έγινε πριν λίγα χρόνια με τον πιο εμπορικό από όλους τον Wolverine σε μια ταινία που δεν έδωσε όλες τις απαντήσεις, είχε μετριότατα εφέ και παρά την ενδιαφέρουσα ιστορία διακρίνεται σε πολλά σημεία της μια κάποιου είδους προχειρότητα. Στην τελευταία ταινία παρακολουθούμε τη ζωή των δύο μεγάλων, του Mangneto και του Charles Xavier, οι οποίοι σίγουρα δεν είναι οι πιο καταναλώσιμοι για το ευρύ κοινό αλλά είναι οι εξέχουσες προσωπικότητες, οι μεταλλαγμένοι με τις ιδέες, οι αρχηγοί των ομάδων τους.

Δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε ένας φαν των κόμικ που γνωρίζει την ιστορία να απολαύσει την ταινία και να μείνει ικανοποιημένος από το τελικό αποτέλεσμα. Στα δικά μου μάτια, ενός ανθρώπου δηλαδή που δεν έχει διαβάσει ούτε ένα κόμικ X-men, η ταινία κυλάει με ενδιαφέρον. Χωρίς να κάνει σε κάποιο σημείο κοιλιά που καθιστά τη θέαση της ανυπόφορη, χωρίς βέβαια να έχει και το μεγάλο ξέσπασμα, σε οδηγεί να την παρακολουθήσεις με ενδιαφέρον και να αναμένεις την εξέλιξη της. Δεν έχει σε καμία περίπτωση το σεναριακό υπόβαθρο του X-men 2 αλλά είναι σκηνοθετημένη προσεκτικά χωρίς υπερτονισμό των συναισθημάτων και με καθόλου υπερβολικές αναφορές στην απαιτούμενη δράση. Δίνει τις απαντήσεις που πρέπει και εξηγεί καλύτερα τους χαρακτήρες των ηρώων σε μικρό χρονικό διάστημα χωρίς να κουράζει στο παραμικρό. Είναι καλή επιλογή για dvd επειδή δεν σπαταλάς φαιά ουσία για να την κατανοήσεις αλλά ούτε και ρίχνει τη νοημοσύνη σου σε χαμηλότερους δείκτες.


Scream 4 Να και ο ύμνος της νιότης μας. Τριλογία και εδώ μόνο που τώρα πρόκειται για τη συνέχεια και όχι τα πρώτα χρόνια. Τα Scream δημιούργησαν φανατικό κοινό καθώς ξεκίνησαν σαν παρωδίες των ταινιών τρόμου όσο και αν τότε ήμαστε μικροί και δεν το καταλάβαμε. Σύγχρονα Evil Dead θα τα έλεγα και πως να μη τους δώσεις τέτοιο χαρακτηρισμό όταν στο τέλος του πρώτου μέρους οι δύο τύποι αλληλομαχαιρώνονται και αναφωνεί ο ένας στον άλλο ''ρε δικέ μου, με κατέσφαξες νομίζω πως πεθαίνω''. Μην αναφέρω και την κακομοίρα Sidney που πιστεύει πως είναι τόσο γκαντέμο που αν γίνει ποτέ ταινία η ζωή της θα την υποδυθεί η Tori Spelling. Πάρε και στο επόμενο πλάνο την αλογομούρα Ντόνα από το Μπέβερλι Χιλς να δίνει ξεχωριστή ερμηνεία και με δυσκολία συγκρατείς τα γέλια.

Δεν περιμένεις και πολλά από τέτοιες ταινίες είναι η αλήθεια. Ξέρεις πως η ιστορία δεν πρόκειται να αλλάξει ριζικά. Ο δολοφόνος θα βάλει τη μάσκα του, θα κάνει ένα δύο τηλεφωνηματάκια, θα κυνηγήσει κακομοίρηδες, θα τους σκοτώσει και στο τέλος παρά το πανέξυπνο σχέδιο του θα πεθάνει ο ίδιος. Το Scream 4 δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη αλλά το δηλώνω με πλήρη συναίσθηση του τι λέω έχει λόγο ύπαρξης, δεν είναι ακόμα μία αρπαχτή. Καταρχήν έχει τις εναρκτήριες σεκάνς που είναι ξεκαρδιστικές. Δεύτερον και κυριότερο έχει πλήρη επίγνωση του κοινού που απευθύνεται και των δυνατοτήτων του. Παίρνει την ιδέα αυθεντική ταινία - remake και τη μεταφέρει στο επίπεδο παρελθόν - παρόν. Βλέπεις κάποτε το κίνητρο για τα εγκλήματα ήταν η υστεροφημία και η εκδίκηση. Η ανάγκη για να αφήσεις έργο μετά το θάνατο σου (ας είναι και λίγο μακάβριο) και το μίσος που υπάρχει μέσα στην καρδιά σου. Πλέον κίνητρο είναι η διασημότητα, η φήμη και η αναγνώριση. Σε μια κοινωνία που το έργο των ηδονοβλεψιών έχει γίνει πολύ εύκολο καθώς σε όλα τα σάιτ κοινωνικής δικτύωσης υπάρχουν φωτογραφίες που ξεπερνάνε τα όρια της ωραιόπαθειας η ανάγκη για αναγνώριση είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Μου άρεσε γιατί σέβεται το παρελθόν χωρίς να ζει εκεί. Όπως σε ένα remake φροντίζεις να μη γαμάς το πρωτότυπο έτσι και στη ζωή όσο και να προοδεύσει η κοινωνία και η τεχνολογία δεν πρέπει ποτέ να γαμάς την ιστορία σου και τις βασικές αρχές σου.


Animal Kingdom Φτάνουμε τώρα στην ουσία, στην ταινία που αν δεν έχετε δει ακόμα δεν πρέπει να τη χάσετε. Καλές και οι προηγούμενες επιλογές για πιο ανάλαφρες καταστάσεις αλλά εδώ μιλάμε για μια ταινία που σχεδόν αγγίζει τον όρο εξαιρετική. Είχε προβληθεί και στο περσινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου αλλά δυστυχώς δεν την είδα τότε. Στα ράφια των videoclub θα τη βρείτε με τον Ελληνικό τίτλο Το χρίσμα. Οφείλω να σας προειδοποιήσω μην τύχει και την προσπεράσετε κατά λάθος.

Θα ξέρετε κάποιοι από εσάς τη Φάρμα των Ζώων το γνωστό βιβλίο του Orwell που χρησιμοποιεί ίσως την καλύτερη αλληγορία στο χώρο της λογοτεχνίας. Σε μια φάρμα τα ζώα αποφασίζουν να αναλάβουν δράση για να σταματήσει η εκμετάλλευση τους από τους ανθρώπους και να πάρουν τα ίδια την εξουσία. Η επανάσταση τους πετυχαίνει μόνο που τα πράγματα πάνε στραβά γιατί τα γουρούνια αφού γίνουν τα αφεντικά αρχίζουν να φέρονται στα υπόλοιπα ζώα πολύ χειρότερα από ότι οι άνθρωποι. Στο Animal Kingdom παρακολουθούμε μια ομάδα ανθρώπων που όμως ζούνε σε ένα καθεστώς ζούγκλας. Ο πιο δυνατός κερδίζει, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό σε έναν κόσμο που δεν σε αφήνει με τίποτα σε ησυχία και δεν ξέρεις που να ζητήσεις προστασία και καταφύγιο. Όταν ζεις μες στη ζούγκλα όσο εύθραυστος και αν είσαι δεν μπορείς παρά να μη ταυτιστείς έστω και λίγο με τον τρόπο ζωής της. Η ομορφιά της ταινίας είναι πως παρά την έντονη θεματολογία της δεν βλέπεται καθόλου ως περιπέτεια ή εγκληματική αλλά παραμένει μέχρι τις ρίζες της ένα ατόφιο δράμα που σε καταρρακώνει και σε ξεζουμίζει ψυχολογικά. Σίγουρα είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή και δεν θέλω να στερήσω από κανέναν το αίσθημα της έκπληξης μετά τη θέαση της. Απολαύστε την.