Dreamhouse

Θα δούμε και τέτοιες ταινίες. Όχι συχνά αλλά όταν οι περιστάσεις το απαιτούν θα πας κινηματογράφο σε γνωστό εμπορικό κέντρο για να παρακολουθήσεις ταινία που απευθύνεται σε ηλικίες -10 περίπου της δικής σου. Πας σε αυτήν περισσότερο για να απολαύσεις τα ζελεδάκια παρά την ίδια. Εξοπλίζεσαι με μια τεράστια σακούλα που να έχει μέσα λίγα από όλα τα υπάρχοντα ζελεδάκια. Ο λόγος θα εξηγηθεί παρακάτω. Με μια πρώτη ματιά σε κερδίζει αμέσως και χωρίς κόπο το πρωταγωνιστικό καστ. Daniel Craig που παρόλο το κράξιμο που έφαγε όταν γυριζόταν το James Bond αμέσως μετά την προβολή πήρε ενθουσιώδεις κριτικής, η πολυαγαπημένη μου Naomi Watts που εκτός από ομορφιά έχει και ταλέντο και τέλος η γλυκύτατη Rachel Weisz των Fountain, Lovely Bones. Διαβάζοντας την υπόθεση έχεις σχεδόν καταλάβει τι πρόκειται να επακολουθήσει. Σύζυγος παραιτείται από τη δουλειά του και πρόκειται να αφοσιωθεί στην οικογενειακή ζωή με τη σύζυγο και τις χαριτωμένες του κορούλες. Θα ακουστεί κάποιος ήχος, θα τους παρακολουθήσει μια απόκοσμη φιγούρα και σύντομα θα μαθευτεί πως σε αυτό το σπίτι έγινε μεγάλο φονικό. Τρελός πατέρας σκότωσε τις δύο κόρες και τη σύζυγο του και πιθανόν να θέλει να συνεχίσει το έργο του.

Σατανική η σύμπτωση. Δύο μικρά κοριτσάκια και μια σύζυγος οι νεκροί, ακριβώς όσοι μένουν και στο σπίτι. Τα είχατε διαβάσει και στην αποκλειστική συνέντευξη με τους δημιουργούς του Ward και δεν άλλαξαν ούτε εδώ. Η ιστορία του ψυχοπαθή που έχει αρχίσει νέα ζωή με διαφορετικό όνομα έχει φορεθεί πολύ τον τελευταίο καιρό και κατορθώνει να εντυπώσιασει μόνο κάποιον που πάει σινεμά με την γκομενίτσα σε θρίλερ για να πέσει αυτή φοβισμένη στην αγκαλιά του. Στο Dreamhouse όμως η συγκεκριμένη αποκάλυψη δεν αποτελεί το κλου της ταινίας. Γίνεται πολύ νωρίς και το θετικό είναι πως δεν έχω τύψεις μήπως σας αποκάλυψα το τεράστιο spoiler και το κυριότερο είναι πως υπάρχει αρκετή δόση μυστηρίου και ανεξήγητου που μπορεί να δώσει νέα δυναμική στην ταινία. Ανέβηκαν ελαφρώς οι προσδοκίες μου σε κάποια φάση τολμώ να το ομολογήσω.

Τζάμπα έγινε αυτό. Θυμάστε που σας έγραψα να πάρετε απ'όλα τα ζελεδάκια; Θυμάστε στα παιδικά σας χρόνια τη φωνή από το μεγάφωνο του Datsun να γκαρίζει ''όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω;'' Ε δεν περιγράφουν έστω στο παραμικρό την κατάσταση που επικρατεί στην ταινία. Πιθανότατα στα σεμινάρια τύπου πως να δημιουργήσετε μια εμπορική ταινία να υπάρχουν και όλα τα στοιχεία του Dreamhouse έλα όμως που οι δημιουργοί δεν διάβασαν την υποσημείωση πως αν δεν επιλέξεις ορισμένα και τα βάλεις όλα στη φόρα οδηγείσαι σε παταγώδη αποτυχία.

Όλα τα έχει ο μπαξές. Υπόνοιες για φαντάσματα, ψυχοπαθείς, νευρικός κακός γείτονας, γλυκές φατσούλες, ερωτικές ιστορίες ανάμεσα σε ζωντανούς αλλά και νεκροζώντανους, παράλληλους κόσμους, flashback και φυσικά εγκληματική απρόβλεπτη κατάληξη. Ανατροπή πάνω στην ανατροπή που θα τη διαδεχθεί μια νέα ανατροπή. Ευκολοχώνευτη ταινία που μένει στην μνήμη μόνο λόγω των καλών ερμηνείων των προαναφερθέντων ηθοποιών. Τουλάχιστον θα σας μείνει η γεύση από τα ζελεδάκια.